شنای پروانه قهرمان کنشگر اجتماعی را به تصویر کشید - هنجس بلاگ

با وبسایت سازمان نظام مهندسی همراه باشید.

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، فیلم سینمایی شنای پروانه در نهمین هم اندیشی سینما انقلاب به نمایش درآمد و پس از آن نشست نقد و آنالیز این فیلم با حضور احسان سالمی، علی عبادی و علیرضا خوشکام برگزار گردید.

در ابتدای این نشست علیرضا خوشکام نظر خود را در خصوص فیلم بیان کرد و گفت: این اثر به عنوان یک فیلم اولی قابلیت های تکنیکی قابل قبولی دارد و اگر آن را با فیلم های دیگر مقایسه کنیم می بینیم که از نظر روایت و قصه گو بودن یک سر و گردن بالاتر است؛ البته به نظرم این موضوع به خودی خود ارزش نیست و باید ابعاد بیشتری از آن مورد آنالیز قرار گیرد.

علی عبادی در خصوص فیلم شنای پروانه گفت: در خصوص این فیلم باید بگویم که بخش فرمی کار، قوی است. دو سال پیش محمد کارت در جشنواره فیلم کوتاه یک کار اولی بود و معین بود که دست پر به سینما آمده است. او فرم را به خوبی می فهمد و فکر می کنم مهمترین دستاوردی که این فیلم برایش داشت این بود که نشان داد فرم را بلد است.

احسان سالمی با اشاره به وجود قهرمان کنشگر اجتماعی در این فیلم گفت: بر کسی پوشیده نیست که این فیلم یکی از فیلم های خوب جشنواره سال جاری بود و سطح آن از یک فیلم اولی بسیار بالاتر بود. باید این فیلم را معرفی قهرمان کنشگر اجتماعی بدانیم؛ در سینمای اجتماعی ما شخصیت ها و کاراکتر ها یا درگیر انفعال هستند و یا می خواهند خودشان را با یک سری رفتار های نادرست به عنوان قهرمان نشان بدهند. این فیلم با وجود این که پتانسیل زیادی داشت که به ورطه همان فیلم ها بیفتد، اما آن راستا را نرفت و خاتمه امیدبخشی داشت. اغلب خاتمه بندی فیلم های اجتماعی ما عمدتا بد است، اما این فیلم خاتمه بندی داشت که به نظرم باب جدیدی را در سینمای اجتماعی ما باز کرد. این خاتمه بندی به ما نشان داد که می توان قهرمان کنشگر اجتماعی داشت و می توان خاتمه امیدبخشی را برای فیلمی که ناراحت نماینده است درنظر گرفت.

وی افزود: شنای پروانه یکی از معدود فیلم های جشنواره سال جاری بود که از نظر بازیگری پر و پیمان بود. در حقیقت همه بازیگران توانسته بودند که از پس نقش خود بربیایند و آن را خوب اجرا نمایند. مثلا شخصیت مصیب نقش بسیار خوبی داشت و تعجب کردم که چرا کاندید نشد. من به عنوان کسی که در جنوب شهر متولد و بزرگ شده ام می گویم که این شخصیت ها برایم باورپذیر بود و راحت با آنان ارتباط برقرار کردم.

علی عبادی با اشاره به قهرمانان این فیلم گفت: همان طور که اشاره شد، قهرمانان این فیلم قهرمان عمل گرا هستند. این موضوعی است که کمتر در سینمای اجتماعی خود دیده ایم و از این نظر بسیار مهم است.

احسان سالمی با اشاره به مستندساز بودن کارگردان این فیلم گفت: محمد کارت به واسطه تجربه خود در سینمای مستند سعی نموده است برای باورپذیرتر کردن فیلم خود شاخ و برگ به داستان بدهد و آن را بارور کند. در این فیلم چند شخصیت را می بینید که به نظر فرعی بودند، اما اصل داستان را آنان پیش می بردند. حضور این افراد در فیلم بسیار هوشمندانه بود. کارگردان سعی نموده است که با پی رنگ ها و حرف هایی که می زند آرام آرام اصل داستان را به ما بگوید. به نظرم این فیلم می توانست در بخش فیلمنامه در کنار فیلم خورشید شانس بیشتری برای این جایزه داشته باشد و فکر می کنم که در این حوزه بدان جفا شد.

علیرضا خوشکام در پاسخ به سوالی پیرامون وجود صحنه های غیراخلاقی در فیلم های سینمایی گفت: بازنمایی شرب خمر یکی از اتفاقاتی است که بسیار بد است، اما در جشنواره سال جاری و در بسیاری از فیلم ها شاهد آن بودیم. در اینجا تقبیح آن رخ داد و کسانی که مردم از رفتنشان آرامش پیدا کردند کسانی بودند که شرب خمر می کردند. در طرف مقابل نباید فراموش کنیم که نشان دادن شرب خمر باعث عادی سازی این اتفاق می گردد. مسئله دیگر موضوع قصاص است و این فیلم نسبت به قصاص دیدگاه مثبتی دارد. در این فیلم برای کسی که می خواهد قصاص بگردد شاد هستیم و این نکته بسیار مهم است. دوگانه اصلی که فیلم سعی دارد برای ما بسازد تقابل بین انتظار و عملگرایی است.