برترین ها: بچه ها به دلیل خاصی سرپیچی و ستیزه جویی می کنند و اگر این رفتار از همان اول کنترل نشود، می تواند تبدیل به کابوسی وحشتناک برای پدر و مادر شود. توصیه هایی برای شما والدین داریم تا پیش از اینکه کاسه صبرتان لبریز شود، کودک نافرمان تان (و البته فکر تان) را کنترل کنید.

وقتی یک کودک ستیزه جویی می کند و به حرف تان گوش نمی دهد، معمولا دلیلی پشت این رفتار وجود دارد. این دلیل چه جلب توجه باشد و تست کردن محدوده هایی که برایش تعیین کرده اید و چه خستگی و دلزدگی از درس و مدرسه، به هر حال باید برای کشف آن وقت صرف کنید و بفهمید چرا فرزند شما این رفتار نامناسب را دارد تا بتوانید بخش بزرگی از راه حل را پیدا کنید.

البته زمان هایی نیز وجود دارد که رفتار های ستیزه جویانه کودک، نتیجه یک عارضه جدی تر به نام اختلال نافرمانی مقابله ای (Oppositional Defiance Disorder)، و یا یک مشکل هیجانی قابل توجه تر است. اما در شرایطی که چنین عارضه ها و مسائلی وجود ندارند، یک کودک معمولی بدون تردید همزمان با رشد و بزرگ تر شدن، دوست دارد محدودیت های شما را آزمایش کند.

با در پیش گرفتن تکنیک ها و توصیه های زیر می توانید لحظات دیوانه کنند ه جنگ و نزاع فرزندتان را عاقلانه مدیریت کنید:

به کودک تان مسئولیت بدهید

بچه ها در هر سنی باید قوانین خانه را در هر زمینه ای بدانند، از کمک در کار های خانه گرفته تا انجام تکالیف و زمان خواب و تماشای تلویزیون. زمانی که این مسئله را با کودک تان مطرح می کنید باید وقتی باشد که همه چیز خوب و آرام پیش می رود، نه بعد از یک حادثه یا بگومگویی که پیش آمده. با فرزندتان بنشینید و انواع رفتار هایی را که در خانواده پذیرفته نیست به او بگویید. مثال هایی از رفتار های نامناسب ارائه بدهید، مثلا بی احترامی به دیگران، با نام بد خطاب کردن، سرباز زدن از انجام تکالیف، داد زدن یا هر نوع رفتار نامناسب یا تهاجمی دیگر.

شما نمی توانید از فرزندتان توقع داشته باشید (در هر سنی) مطیع و حرف شنو باشد در حالی که انتظارات شما را نمی داند. البته مسئولیت دادن به کودک باعث نمی شود او صد در صد مواقع به حر ف های شما گوش کند، اما شما قوانین و محدودیت هایی گذاشته اید و پیامد های زیرپاگذاشتن آن ها را نیز اعلام کرده اید. هدف این نیست که کودک شما هرگز قانون شکنی نکند، بلکه قصدتان این است که از همین سنین پایین به او یاد بدهید هر وقت قانونی شکسته شود، پیامد هایی خواهد داشت.

جنگ هایتان را انتخاب کنید

پدر و مادری کردن حتی زمانی که مشکل خاصی هم وجود ندارد کار سختی است، اما زمانی که یکی از بچه ها تعمدا بدرفتاری می کند، مسائل چندین برابر می شوند؛ بنابراین باید انتخاب کنید که چگونه انرژی تان را هوشمندانه صرف کنید. مثلا اگر فرزند نوجوان شما دوست دارد شلواری بپوشد که برایش خیلی بزرگ است، اما مُد است، فکر می کنید آیا واقعا لازم است روزتان را صرفا به خاطر انتخاب بد او، با جروبحث و بدخلقی شروع کنید؟

از طرفی دیگر، اگر فرزندتان به شما بگوید دیگر نمی خواهد به مدرسه برود، چون درس خواندن را دوست ندارد، این دقیقا زمانی است که باید بگویید: دیگه این حرفو نشنوم!. خودتان سبُک و سنگین کنید و ببینید چه زمان هایی بهتر است بلیط های تان را خرج کنید. در واقع باید بیشتر اوقات انعطاف به خرج بدهید تا وقتی که نیاز داشتید اعمال قدرت کنید، پیروز بشوید. یکی از مهم ترین چیز هایی که باید به یاد داشته باشید این است که شما نمی توانید فرزندتان را تغییر دهید مگر اینکه اول نگاه خودتان را تغییر بدهید.

عمل کنید، واکنش نشان ندهید

وقتی رفتار بد و پرخاشگری از کودک تان می بینید، عصبانی نشوید و خونسردی تان را از دست ندهید. در عوض، قدمی به عقب بردارید و به آرامی به فرزندتان بگویید که این رفتار را دوست ندارید و بعدا درموردش حرف خواهید زد.

این برخورد شما باعث ایجاد حسی از ترس در فکر کودک تان می شود، زیرا وقت دارد تا در مورد کار بدی که کرده و عواقب احتمالی آن فکر کند. از این فرصت پیش آمده نه تنها برای آرام کردن خودتان استفاده می کنید بلکه به فرزندتان نیز یاد می دهید چطور همین کار را بکند.

پیامد هایی متناسب با سن فرزندتان تعیین کنید

پیامد های موثر می توانند به دو دسته تقسیم شوند: محرومیت و جریمه. محرومیت به معنی گرفتن امتیازی از کودک است، مثلا لغو یک وعده اجازه بازی ویدیویی یا کنسل کردن رفتن به سینما، یا هر چیز خوشایند دیگر.

جریمه نیز پیامدی است که موقعیت جدیدی را به کودک تحمیل می کند. مثلا شستن ظرف های شام، یا اینکه مقرر کنید اگر از وسیله ای نادرست استفاده کرد و خراب شد، با پول خودش آن را تعمیر یا جایگزین کند. بدون تردید، اجرا کردن استراتژی های مربوط به پیامدها، به زمان و انرژی زیادی نیاز دارد، اما اگر این شیوه را در پیش نگیرید و فرزند شما بابت رفتار های بدش تاوانی پس ندهد، این پیام را ارسال می کنید که: اگر من را ناراحت و عصبانی کنی (قشقرق به پا کنی)، به خواسته ات می رسی!

قدرت تان را حفظ کنید

وقتی وارد بحث و جدالی با فرزندتان می شوید، تنها کاری که می کنید این است که قدرت بیشتری در این موقعیت به او می دهید. در واقع، فرزند شما اینگونه برداشت می کند که این قدرت را دارد که با شما در بیفتد، در نتیجه رفتارهایش ستیزه جویانه تر نیز خواهد شد.

این بار که کودک تان سعی کرد شما را وارد جنگ قدرت در مورد چیزی کند فقط بگویید: اگر فلان کار را کردی، در مورد اتفاقی که افتاده صحبت خواهیم کرد، دیگر نمی خواهم در این مورد چیزی بشنوم! و اتاق را ترک کنید. وقتی آن مکان را ترک می کنید، تمام قدرت را با خودتان از آنجا بیرون می برید. این را بدانید که هر چه بیشتر وارد بحث و مشاجره با فرزندتان شوید، اختیار و کنترل بیشتری به او می دهید.

فرصت تکرار اشتباهات را ندهید

اگر واقعا نمی خواهید رفتار های بد کودک تان جا بیفتد، باید محکم و قاطع باشید. اگر کودک تان به اندازه ای بزرگ شده که پیامد رفتار های بدش را بفهمد، پس نباید به او فرصت تکرار اشتباهاتش را بدهید، چون با این کار فقط ثابت می کنید که جدی نیستید و او می تواند چند بار دیگر هم رفتار نادرستش را تکرار کند، زیرا فهمیده که خود شما هم قوانینی که گذاشته اید را جدی نمی گیرید.

اگر در یک مهمانی، پسر شما مادر دوستش را کوه چربی خطاب کرد، قاطعانه بگویید: تو می دانی که ما اینطور صحبت نمی کنیم. الان به خانه برمی گردیم تا تو بتوانی کمی در مورد حرفی که زده ای فکر کنی! و بعد از عذرخواهی فرزندتان فورا آنجا را ترک کنید.

با فرزندتان وارد معامله نشوید و به او قول ندهید اگر رفتارش خوب و مناسب بود برایش بستنی می خرید. این نحوه رفتار، بدترین شیوه ای است که می توانید در پیش بگیرید. چون تنها اتفاقی که می افتد تقویت رفتار نادرست است که می تواند در آینده بدتر هم بشود، زیرا کودک سعی خواهد کرد امتحان کند که شما را تا کجا ها می تواند با خود بکشاند و دوباره وارد معامله ای شود و سود ببرد. پس پیش از اینکه در این شیوه غرق شوید، خودتان را نجات دهید!

همیشه رفتار های مثبت را ببینید و تقویت کنید

ریزترین رفتار های مثبت فرزندتان را نیز ببینید و تشویق کنید. تشویق کردن رفتار مثبت تاثیر بسیار بزرگی بر پرورش یک کودک مسئولیت پذیر دارد.

وقت های منظمی را برای مصاحبه با فرزندتان تعیین کنید

زمان هایی که شرایط نرمال و آرام است و هیچ جنگ و جدالی بین شما و فرزندتان در جریان نیست، کنار فرزندتان بنشینید و به او نشان دهید که وظیفه خود را به عنوان پدر یا مادر بسیار جدی می گیرید و قصدتان، محافظت از او و کمک به پرورش سالم اوست جوری که در آینده فردی مسئول، کارآمد، متکی به نفس و شاد و پیروز باشد و بتواند از زندگی اش لذت ببرد.

به او یادآوری کنید که خانواده شما قوانین و ارزش هایی دارد که همه برای اینکه او آینده ای روشن داشته باشد لازم اند و قرار نیست کسی او را آزار بدهد تا وقتی بزرگ شد دچار اندوه و حسرت بشود. می توانید یک روز در هفته را برای یک مصاحبهی صمیمی با فرزندتان مقرر کنید و به آن پایبند بمانید.

منبع: quickanddirtytips

برترین ها: بچه ها به دلیل خاصی سرپیچی و ستیزه جویی می کنند و اگر این رفتار از همان اول کنترل نشود، می تواند تبدیل به کابوسی وحشتناک برای پدر و مادر شود. توصیه هایی برای شما والدین داریم تا پیش از اینکه کاسه صبرتان لبریز شود، کودک نافرمان تان (و البته فکر تان) را کنترل کنید.

وقتی یک کودک ستیزه جویی می کند و به حرف تان گوش نمی دهد، معمولا دلیلی پشت این رفتار وجود دارد. این دلیل چه جلب توجه باشد و تست کردن محدوده هایی که برایش تعیین کرده اید و چه خستگی و دلزدگی از درس و مدرسه، به هر حال باید برای کشف آن وقت صرف کنید و بفهمید چرا فرزند شما این رفتار نامناسب را دارد تا بتوانید بخش بزرگی از راه حل را پیدا کنید.

البته زمان هایی نیز وجود دارد که رفتار های ستیزه جویانه کودک، نتیجه یک عارضه جدی تر به نام اختلال نافرمانی مقابله ای (Oppositional Defiance Disorder)، و یا یک مشکل هیجانی قابل توجه تر است. اما در شرایطی که چنین عارضه ها و مسائلی وجود ندارند، یک کودک معمولی بدون تردید همزمان با رشد و بزرگ تر شدن، دوست دارد محدودیت های شما را آزمایش کند.

با در پیش گرفتن تکنیک ها و توصیه های زیر می توانید لحظات دیوانه کنند ه جنگ و نزاع فرزندتان را عاقلانه مدیریت کنید:

به کودک تان مسئولیت بدهید

بچه ها در هر سنی باید قوانین خانه را در هر زمینه ای بدانند، از کمک در کار های خانه گرفته تا انجام تکالیف و زمان خواب و تماشای تلویزیون. زمانی که این مسئله را با کودک تان مطرح می کنید باید وقتی باشد که همه چیز خوب و آرام پیش می رود، نه بعد از یک حادثه یا بگومگویی که پیش آمده. با فرزندتان بنشینید و انواع رفتار هایی را که در خانواده پذیرفته نیست به او بگویید. مثال هایی از رفتار های نامناسب ارائه بدهید، مثلا بی احترامی به دیگران، با نام بد خطاب کردن، سرباز زدن از انجام تکالیف، داد زدن یا هر نوع رفتار نامناسب یا تهاجمی دیگر.

شما نمی توانید از فرزندتان توقع داشته باشید (در هر سنی) مطیع و حرف شنو باشد در حالی که انتظارات شما را نمی داند. البته مسئولیت دادن به کودک باعث نمی شود او صد در صد مواقع به حر ف های شما گوش کند، اما شما قوانین و محدودیت هایی گذاشته اید و پیامد های زیرپاگذاشتن آن ها را نیز اعلام کرده اید. هدف این نیست که کودک شما هرگز قانون شکنی نکند، بلکه قصدتان این است که از همین سنین پایین به او یاد بدهید هر وقت قانونی شکسته شود، پیامد هایی خواهد داشت.

جنگ هایتان را انتخاب کنید

پدر و مادری کردن حتی زمانی که مشکل خاصی هم وجود ندارد کار سختی است، اما زمانی که یکی از بچه ها تعمدا بدرفتاری می کند، مسائل چندین برابر می شوند؛ بنابراین باید انتخاب کنید که چگونه انرژی تان را هوشمندانه صرف کنید. مثلا اگر فرزند نوجوان شما دوست دارد شلواری بپوشد که برایش خیلی بزرگ است، اما مُد است، فکر می کنید آیا واقعا لازم است روزتان را صرفا به خاطر انتخاب بد او، با جروبحث و بدخلقی شروع کنید؟

از طرفی دیگر، اگر فرزندتان به شما بگوید دیگر نمی خواهد به مدرسه برود، چون درس خواندن را دوست ندارد، این دقیقا زمانی است که باید بگویید: دیگه این حرفو نشنوم!. خودتان سبُک و سنگین کنید و ببینید چه زمان هایی بهتر است بلیط های تان را خرج کنید. در واقع باید بیشتر اوقات انعطاف به خرج بدهید تا وقتی که نیاز داشتید اعمال قدرت کنید، پیروز بشوید. یکی از مهم ترین چیز هایی که باید به یاد داشته باشید این است که شما نمی توانید فرزندتان را تغییر دهید مگر اینکه اول نگاه خودتان را تغییر بدهید.

عمل کنید، واکنش نشان ندهید

وقتی رفتار بد و پرخاشگری از کودک تان می بینید، عصبانی نشوید و خونسردی تان را از دست ندهید. در عوض، قدمی به عقب بردارید و به آرامی به فرزندتان بگویید که این رفتار را دوست ندارید و بعدا درموردش حرف خواهید زد.

این برخورد شما باعث ایجاد حسی از ترس در فکر کودک تان می شود، زیرا وقت دارد تا در مورد کار بدی که کرده و عواقب احتمالی آن فکر کند. از این فرصت پیش آمده نه تنها برای آرام کردن خودتان استفاده می کنید بلکه به فرزندتان نیز یاد می دهید چطور همین کار را بکند.

پیامد هایی متناسب با سن فرزندتان تعیین کنید

پیامد های موثر می توانند به دو دسته تقسیم شوند: محرومیت و جریمه. محرومیت به معنی گرفتن امتیازی از کودک است، مثلا لغو یک وعده اجازه بازی ویدیویی یا کنسل کردن رفتن به سینما، یا هر چیز خوشایند دیگر.

جریمه نیز پیامدی است که موقعیت جدیدی را به کودک تحمیل می کند. مثلا شستن ظرف های شام، یا اینکه مقرر کنید اگر از وسیله ای نادرست استفاده کرد و خراب شد، با پول خودش آن را تعمیر یا جایگزین کند. بدون تردید، اجرا کردن استراتژی های مربوط به پیامدها، به زمان و انرژی زیادی نیاز دارد، اما اگر این شیوه را در پیش نگیرید و فرزند شما بابت رفتار های بدش تاوانی پس ندهد، این پیام را ارسال می کنید که: اگر من را ناراحت و عصبانی کنی (قشقرق به پا کنی)، به خواسته ات می رسی!

قدرت تان را حفظ کنید

وقتی وارد بحث و جدالی با فرزندتان می شوید، تنها کاری که می کنید این است که قدرت بیشتری در این موقعیت به او می دهید. در واقع، فرزند شما اینگونه برداشت می کند که این قدرت را دارد که با شما در بیفتد، در نتیجه رفتارهایش ستیزه جویانه تر نیز خواهد شد.

این بار که کودک تان سعی کرد شما را وارد جنگ قدرت در مورد چیزی کند فقط بگویید: اگر فلان کار را کردی، در مورد اتفاقی که افتاده صحبت خواهیم کرد، دیگر نمی خواهم در این مورد چیزی بشنوم! و اتاق را ترک کنید. وقتی آن مکان را ترک می کنید، تمام قدرت را با خودتان از آنجا بیرون می برید. این را بدانید که هر چه بیشتر وارد بحث و مشاجره با فرزندتان شوید، اختیار و کنترل بیشتری به او می دهید.

فرصت تکرار اشتباهات را ندهید

اگر واقعا نمی خواهید رفتار های بد کودک تان جا بیفتد، باید محکم و قاطع باشید. اگر کودک تان به اندازه ای بزرگ شده که پیامد رفتار های بدش را بفهمد، پس نباید به او فرصت تکرار اشتباهاتش را بدهید، چون با این کار فقط ثابت می کنید که جدی نیستید و او می تواند چند بار دیگر هم رفتار نادرستش را تکرار کند، زیرا فهمیده که خود شما هم قوانینی که گذاشته اید را جدی نمی گیرید.

اگر در یک مهمانی، پسر شما مادر دوستش را کوه چربی خطاب کرد، قاطعانه بگویید: تو می دانی که ما اینطور صحبت نمی کنیم. الان به خانه برمی گردیم تا تو بتوانی کمی در مورد حرفی که زده ای فکر کنی! و بعد از عذرخواهی فرزندتان فورا آنجا را ترک کنید.

با فرزندتان وارد معامله نشوید و به او قول ندهید اگر رفتارش خوب و مناسب بود برایش بستنی می خرید. این نحوه رفتار، بدترین شیوه ای است که می توانید در پیش بگیرید. چون تنها اتفاقی که می افتد تقویت رفتار نادرست است که می تواند در آینده بدتر هم بشود، زیرا کودک سعی خواهد کرد امتحان کند که شما را تا کجا ها می تواند با خود بکشاند و دوباره وارد معامله ای شود و سود ببرد. پس پیش از اینکه در این شیوه غرق شوید، خودتان را نجات دهید!

همیشه رفتار های مثبت را ببینید و تقویت کنید

ریزترین رفتار های مثبت فرزندتان را نیز ببینید و تشویق کنید. تشویق کردن رفتار مثبت تاثیر بسیار بزرگی بر پرورش یک کودک مسئولیت پذیر دارد.

وقت های منظمی را برای مصاحبه با فرزندتان تعیین کنید

زمان هایی که شرایط نرمال و آرام است و هیچ جنگ و جدالی بین شما و فرزندتان در جریان نیست، کنار فرزندتان بنشینید و به او نشان دهید که وظیفه خود را به عنوان پدر یا مادر بسیار جدی می گیرید و قصدتان، محافظت از او و کمک به پرورش سالم اوست جوری که در آینده فردی مسئول، کارآمد، متکی به نفس و شاد و پیروز باشد و بتواند از زندگی اش لذت ببرد.

به او یادآوری کنید که خانواده شما قوانین و ارزش هایی دارد که همه برای اینکه او آینده ای روشن داشته باشد لازم اند و قرار نیست کسی او را آزار بدهد تا وقتی بزرگ شد دچار اندوه و حسرت بشود. می توانید یک روز در هفته را برای یک مصاحبهی صمیمی با فرزندتان مقرر کنید و به آن پایبند بمانید.

منبع: quickanddirtytips