سلامت زنان زیر نقاب لوازم آرایش ، خشونت با یک جمله؛ آنگونه که من می گویم زیبا باش!
به گزارش هنجس بلاگ، استفاده از لوازم آرایش نسبت به خرید کتاب و رفتن به سینما و تفریحات دیگر، بخش بزرگتری از سبد خانوار ایرانی را پر می نماید. 80 درصد واردات لوازم آرایش به وسیله قاچاق است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرنگاران-ایران در استفاده از لوازم آرایش در خاورمیانه رتبه دوم را دارد. ایران جزو ده کشور اول در استفاده از لوازم آرایش است. استفاده از لوازم آرایش نسبت به خرید کتاب و رفتن به سینما و تفریحات دیگر، بخش بزرگتری از سبد خانوار ایرانی را پر می نماید. 80 درصد واردات لوازم آرایش به وسیله قاچاق است.
این آمار های تکان دهنده بخش هایی از واقعیت های جامعه ما درمورد استفاده از لوازم آرایش است؛ آمار هایی که نشان می دهد میزان استفاده مردم ما از لوازم آرایش بسیار زیاد و غیرمتعارف است، اما غیر از اعداد و ارقام هنوز هم بخش هایی پنهان مانده و چه بسا هولناک تر از این موضوع وجود دارد.
استفاده از لوازم آرایش در مراسم های شادی، گاهی در منزل و فارغ از محدودیت های دینی و تاثیرات اجتماعی گاهی برای رفتن به یک دیدار و مهمانی و دورهمیِ خاص عجیب به نظر نمی رسد، اما آرایش دائمی مسئله قابل تاملی است
بعضی دختران و زنان ایرانی از سنی به بعد بی استثنا و همیشه برای هر موقعیتی آرایش می نمایند. این جمله در ظاهر ساده به نظر می رسد، اما عمیق تر که نگاه کنیم شاید یکی از همان واقعیت ها باشد.
نقابی همیشگی
استفاده از لوازم آرایش در مراسم های شادی، گاهی در منزل و فارغ از محدودیت های دینی و تاثیرات اجتماعی گاهی برای رفتن به یک دیدار و مهمانی و دورهمیِ خاص عجیب به نظر نمی رسد، اما آرایش دائمی مسئله قابل تاملی است؛ چرا که بدون در نظر دریافت تعداد این افراد که باید آنالیز گردد تاثیرات روانی آرایش کردن در این دسته بسیار عمیق تر است. این افراد به داشتن آرایش عادت می نمایند و شاید بهتر باشد بگوییم به آن وابسته می شوند. دائم چهره خود را در آیینه وارسی می نمایند تا مبادا نقطه ضعفی وجود داشته باشد. آن ها چهره طبیعی خود را نمی پذیرند و از آن خجالت می کشند. زمانی که مجبور باشند آرایش ننمایند احساس نقص می نمایند. در واقع مهم ترین تأثیر، وابسته شدن اعتماد به نفس فرد به آرایش چهره است.
نقابی برای پوشاندن نقص ها
گاهی هدف از آرایش کردن افزودن زیباییست، اما گاهی هم هدف پوشاندن نقص هاست. در عصر حاضر به دلایلی، چون تغذیه های نامناسب، استرس های کاری و آلودگی هوا بعضی عیب های ظاهری مثل جوش های زیاد صورت یا سیاهی بیش از حد دور چشم به وجود می آید. در این حالت فرد با آرایش در کوشش است تا این عیب ها را بپوشاند، در صورتی که ریشه ماجرا را باید در جای دیگری جستجو کرد: سلامت پوست و چهره. اگر همین میزان هزینه ای که برای پوشاندن موقت این عیب ها می گردد برای سلامت پوست به وسیله روش های صحیح، کنار گذاشته می شد به صورت دائمی مشکل حل می شد.
ایران در استفاده از لوازم آرایش در خاورمیانه رتبه دوم را دارد. ایران جزو ده کشور اول در استفاده از لوازم آرایش است. استفاده از لوازم آرایش نسبت به خرید کتاب و رفتن به سینما و تفریحات دیگر، بخش بزرگتری از سبد خانوار ایرانی را پر می نماید. 80 درصد واردات لوازم آرایش به وسیله قاچاق است.
اما موانع مهمی در این راهکار وجود دارد: آیا تأمین نمایندگان هزینه خانواده ها حاضرند این هزینه را برای سلامت زنان کنار بگذارند یا این مسئله را بی ارزش می دانند؟ آیا زنان صبر لازم برای برطرف مشکل را دارند و آیا جامعه پذیرش چنین مسئله ای را دارد تا افراد را تحت فشار قرار ندهد؟ آیا با وجود هزینه های بیشترِ درمان پزشکی نسبت به خرید لوازم آرایش چنین رغبتی به وجود می آید و آیا مراجعه نمایندگان نتیجه مطلوب را از مراجعه به پزشک بدون هزینه های مکرر می گیرند؟
و سوالی مهم تر: آیا هر آن چه که ما نقص های ظاهری به حساب می آوریم نقص هایی واقعی هستند؟ بعضی ویژگی های ظاهری در اصل نشانه بیماری یا نقص نیستند، اما بسته به ارزش گذاری جامعه تبدیل به عیب می شوند؛ ریز یا درشت بودن لب ها، رنگ خاص پوست، پوست صاف و بدون لک، مژه های کوتاه یا بلند، چشم های ریز یا درشت و ... از این دست موارد هستند که در هر زمان الگویی خاص از آن ها به عنوان الگوی زیبایی شناخته می شوند. زنان با آرایش در کوششند به الگوی مطلوب زیبایی نزدیک شوند و هر یک از خصوصیت های چهره خود که غیر از آن باشد را ناخودآگاه یک نقص به حساب می آورند.
آن گونه که من می گویم زیبا باش!
جامعه از طرفی به زن می گوید تو با ارزشی اگر زیبا باشی و میزان رجحان تو به میزان زیبایی ات هست و از طرفی دیگر معیار های زیبایی را هم خودش تعریف می نماید و هر چه غیر از آن را رد می نماید. جالب اینجاست که ارزشگذاری جامعه بر سر زیبایی زنان مدام تغییر هم می نماید! شاید یک زمانی کسی به خاطر داشتن رنگ پوستش خود را سرزنش می نموده و با آرایش کوشش می نموده خود را به الگوی زیبایی روز نزدیک کند، اما حالا رنگ پوست خودش الگوی جدید زیبایی شده است!
فیلم های صداوسیما و بدتر از آن فیلم های سینما و نمایش خانگی نمونه های بارزی از این ارزشگذاری را دارند؛ دختران فرهیخته که زیبایی نسبی متناسب با الگوی مرسوم دارند و مورد تأیید و محبت بیشتر اطرافیان قرار می گیرند و دخترانی با ظاهری دورتر از الگوی مرسوم که دائم بابت ظاهرشان تحقیر می شوند. وقتی آرایش چهره ها جزو مهم ترین بخش های یک فیلم محسوب می شوند که گاهی بیش از آن که به اتفاقات فیلم توجه گردد به طرز آرایش کردن بازیگران دقت می گردد، چنین تأثیری دور از انتظار نیست. شبکه های اجتماعی نیز تأثیرات بسیار زیادی به وسیله افراد محبوب و صفحات پربازدید می گذارند. بعضی مشاغل زیبایی چهره را برای استخدام شرط می نمایند و از این ها نزدیکتر طعنه و کنایه های اطرافیان؛ زنانی که خود زیبایی نسبی دارند یا اینکه به وسیله آرایش آن را تامین نموده اند و دیگران را به خاطر نداشتن المان های کاذب زیبایی مسخره می نمایند. همچنین معیار های زیبایی از طرف پسران و خانواده آن ها در خواستگاری نمود واضحی از این مسئله است.
آن گونه که هستی زیبایی!
زن مظهر زیبایی است و بروز زیبایی در او غیر قابل انکار است. یاری به برطرف نقص های واقعی ظاهر زنان قطعاً باید انجام گردد، اما مسئله مهم این است که دختران بدانند که آن ها همان گونه که آفریده شدند زیبا هستند. آن ها باید چهره طبیعی خود را دوست داشته باشند تا حاضر نشوند بر چهره خود نقاب بگذارند؛ و در قدم دوم باید این باور در جامعه به وجود بیاید که زیبایی چهره تنها یکی از نمود های زیبایی در زن است و تأکید صِرف بر زیبایی چهره آنان را از اصول غافل می نماید. راه گشای اصلی ارزشگذاری بر سر اندیشه، آگاهی، احساسات، اخلاق و رفتار زنان است و تربیت دخترانی که اعتماد به نفس خود را وابسته به این ویژگی ها می دانند و نه ظاهر.
منبع: خبرگزاری دانشجوگروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.