سینمای ضد روشنفکری به سبک آوینی، از قصه گویی و جذابیت تا تمرکز بر عموم مخاطب - هنجس بلاگ

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران، در سینمای ایران به رغم فراوریات قابل تأملی که هر از گاهی ساخته می گردد اما همچنان فیلمساز و مستندسازانی که صاحب ایده و تفکر منحصر به خود باشند، آنچنان موجودیت ندارند. هرچند هنرمندان و متفکرانی از این دست همین امروز هم در سینما هستند ولی آنچنان که باید به کمیت مطلوب نرسیده اند.

شهید آوینی به عنوان مصداق بارزی از این جریان، شاید بیش از آنکه بواسطه حضورش در مستندنگاری سینمای دفاع مقدس شناخته گردد، باید افکار و رگه های ذهنی او را در این سینما جست و مورد مطالعه قرار داد. مستند روایت فتح این دو را ترکیب می نماید؛ یعنی آنچنان ماندگار و صاحب سبک است که با وجود سادگی اش اما متعلق به سینمای خود آوینی است.

شهید صاحب قلم چه در عرصه مطبوعات و چه قلمی که بر حوزه سینما و هنر روا می داشت، نگاه تجربی و ایده حاصل از آن را به کار می گرفت. بر همین اساس است که از سینما به عنوان رسانه ای برای بازگویی، کشف و شهود حقایق دنیا هستی و نیز ارائه مفاهیم متعالی الهی انسانی بهره می برد.

دیدگاه شهید آوینی در سینما نیز مبتنی بر همین تفکر و زیست تجربی، نهایتا متضاد و در مقابل سینمایی است که ادعای روشنفکری دارد. خودش می گوید: من با زندگی به سبک و سیاق متظاهران و روشنفکران آشنا نیستم؟! خیر من از یک راه طی شده با شما حرف می زنم. من سال های سال در یکی از دانشکده های هنری درس خوانده ام، به شب های شعر و گالری های نقاشی رفته ام، موسیقی کلاسیک گوش داده ام. ساعت ها از وقتم را به مباحث بی فایده درباره چیزهایی که نمی دانستم گذرانده ام. من هم سال ها با جلوه فروشی و تظاهر به دانایی زیسته ام. ریش پروفسوری و سبیل نیچه ای گذاشته ام.

سیدمرتضی آوینی از سینما به عنوان رسانه ای برای بازگویی، کشف و شهود حقایق دنیا هستی و نیز ارائه مفاهیم متعالی الهی انسانی بهره می برد.

در جدل و بحث هایی که با فعالان سینمای شبه روشنفکری داشت، سراغ سینمایی می رفت از جنس عامه مردم که با همه شکل مخاطبی سر و کار داشت. برهمین اساس است که اعتقاد دارند آوینی متعلق به سینمای قصه گوست و این نوع سبک از هنر را علاقه مند است.

کشش و جذابیت را درون این سینما می جست، نه با دست آویز شدن به هر نوع جذابیتی. قصه گویی را در خدمت هنری می گذاشت که منتج به بیان آلام و دردهای بشری باشد.

این چنین هم درباره سینمای متعلق به شهید آوینی می نویسند که او به عنوان هنرمندی متعهد، برخلاف جریان رایج و غالب روز سر بر آستان غرب نساییده است و در پرتو الهام های رحمانی انقلاب اسلامی و بر پایه دین، هوشمندانه اساس و بنیان جذابیت های کاذب در سینما را به چالش کشیده است.

دوست داران این شهید و طرز تفکر او در سینما معتقدند که شهید آوینی همواره نگران این بود که سینما راهی را در پیش گیرد که مردم در آن جایگاهی نداشته و تنها عده ای خاص مخاطب آن باشند، رویکردی که برای سینما آفت محسوب می گردد.

سینمای متعهد به آرما ن ها و اعتقادات مردم که در ظرف ساختاری منسجم ریخته گردد، ادواتی است که مخاطب امروز نیز به آن ابراز علاقه و وفاداری نشان می دهد.

سینمای متعهد به آرما ن ها و اعتقادات مردم که در ظرف ساختاری منسجم ریخته گردد، ادواتی است که مخاطب امروز نیز به آن ابراز علاقه و وفاداری نشان می دهد. آسیب چنین سینمایی است که بی توجه به مردم در پی فراوری محتوا باشد و در این میان بیننده را در نظر نگیرد.

سینمای آوینی موجدآثاری می گردد که بدون عاریه از مفاد روشنفکری اتفاقا داعیه مفاهیم مذهبی و ملی هم خواهد شد. همان چیزی که همه مردم را به سمت خود بکشاند و نه صرفا عده ای خواص. هم قصه دارد و هم جاذبه و مولد تفکری است که ریشه در اعتقادات همین مخاطب خواهد داشت.

انتهای پیغام /4143/