بزرگ ترین خواسته ملت سیاهپوست آمریکایی: STOP KILLING US - هنجس بلاگ

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرنگاران، در سال های بین 1861 الی 1865، آمریکا تاریخ مهمی را پشت سر گذاشت. در بحبوحه جنگ های داخلی که از آن بعنوان انقلاب دومِ آمریکا نام می برند، آوریل 1865 ایالات جنوبی با فرماندهی رابرت ای.لی سرانجام تسلیم ایالات شمالی به فرماندهی یولیسیز سایمن گرانت شدند و در همان سال جنگ های داخلی آمریکا به سرانجام رسید. سیاه پوستانی که پیش از این در ایالات شمالی و جنوبی از حقوقی بهره مند نبودند، تحت استثمار و بردگی قرار گرفته بودند. پس از سرانجام جنگ های داخلی که رهبری آن را آبراهام لینکلن برعهده داشت، معضل برده داری سرانجام یافت ولی پس از گذشت بیش از یک قرن همچنان حقوق شهروندان سیاه پوست و سفیدپوست نابرابر بوده و از مزایای مساوی در آمریکا محروم هستند.

اعتراضات خشمگین شهروندان سیاه پوست آمریکایی که درپی کشته شدن جورج فلوید شکل گرفت، موجی از تظاهرات در ایالات مختلف آمریکا را بوجود آورد. بدون شک تبعیض نژادی یک لکه ننگی بر پیشانی تاریخ به اصطلاح متمدن آمریکایی است. در دو قرن اخیر خیزش های اعتراضی زیادی توسط رهبران سیاه پوستان برای اصلاح ساختاری رخ داده است اما همچنان سفیدپوستان در آمریکا در اولویت بوده و سیاه پوستان به عنوان شهروندان درجه دوم محسوب می شوند.

فرید زکریا تحلیل گر شبکه خبری CNN درخصوص تبعیض کیفری در نظام ساختاری آمریکا می گوید: احتمال متوقف شدن خودرو و تفتیش سیاه پوستان در آمریکا چند برابر سفیدپوستان است؛ این درحالی است که مطابق آمار، جرائم سفیدپوستان بسیار بیشتر از سیاه پوستان بوده است. این امر حکایت از تبعیض کیفری و پلیسی نهادینه شده در بروکراسی آمریکا می کند.

بین سال های 1876 تا 1965 در در ایالت های مرزی و جنوبی آمریکا، قانونی با عنوان separate but equal یا همان جدا اما برابر به اجرا درآمد که همه اماکن عمومی از جمله مدارس دولتی، اتوبوس، قطار و... برای سیاهپوستان و سفیدپوستان جدا شد.

اکنون شهروندان آمریکایی در اعتراض به نقض حقوق رنگین پوستان که بیش از یک هفته در خیابان های آمریکا نسبت به قتل یک سیاه پوست تجمع اعتراضی کرده اند، در گزارشی به برخی از مهمترین تظاهرات سیاه پوستان علیه پلیس آمریکا از سال 1965 الی 2015 می پردازیم.

از سلما تا مونتگومری؛ سال 1965

سه راهپیمایی اعتراض آمیز در سال 1965 از شهر سلما به پایتخت مونتوگمری برگزار شد. این اعتراضات توسط فعالان بی خشونت و با نافرمانی مدنی برگزار شد تا تمایل شهروندان سیاه پوست آمریکایی برای اجرای قانون اساسی خود و حق رای دادن در برابر سرکوب جدایی طلبانه نشان دهند که این راهپیمایی خود بخشی از جنبش گسترده تر حق رای در جنوب آمریکا بود.

در مارس همان سال، پلیس آمریکا برای سرکوب معترضین با باتوم و گاز اشک آور به صدها معترض در سلما حمله کردند. روزی که از آن به یکشنبه خونین یاد می کنند و به عنوان لکه تاریکی در تاریخ آمریکا باقی ماند.

وات-لس آنجلس؛ سال 1965

در آگوست 1965، بیش از پانصد هزار شهروند آفریقایی-آمریکایی، به امید فرار از نژادپرستی به شهرهای غربی ایالات متحد مهاجرت کردند. برای بسیاری از ساکنان سیاه پوست لس آنجلسی که در وات زندگی می کردند، انزوایشان در جامعه نشان می داد که برابری نژادی در مسکن، آموزش، استخدام و تبعیض سیاسی به عنوان یک هدف دور برایشان باقی مانده است.

شورش در این شهر زمانی شروع شد که پلیس گشت بزرگراه لس آنجلس یکی از سکنه های سیاه وات به نام مارکیوت فرای و برادرش را به اتهام سرعت غیرمجاز متوقف کرد. از آنجایی که این اتفاق در نزدیکی خانه آن ها رخ داد، مادرشان ماجرا را از نزدیک مشاهده و وارد خیابان شد. پلیس لس آنجلس هر سه نفر از خانواده فرای را بازداشت کرد.

پس از بازداشت این سه نفر، اهالی وات دست به اعتراض در مقابل خودروهای پلیس زدند. پنج روز شورش در لس آنجلس، نزدیک سی هزار تظاهرکننده را در بر می گرفت که به عنوان شاهدی بر نابرابری و تنگدستی که زندگی هزاران نفر را تحت سیطره خود در آورده بود در خیابان ها حاضر شده بودند.

دولت آمریکا برای سرکوب این شورش سیاه پوستان، چهارده هزار سرباز گارد ملی را به خیابان ها آورد. سرانجام روز بعد با سرانجام یافتن شورش، بیشتر آفریقایی-آمریکایی ها خیابان ها را ترک کردند. در شورش وات، 34 نفر کشته و 1032 زخمی شدند، چهار هزار نفر دستگیر شده و چهل میلیون دلار به اموال عمومی ضرر وارد شد.

دیترویت؛ 1967

23 جولای 1967 تحولاتی در ایالت میشیگان شروع شد که بعدها به شورش 1967 دیترویت معروف شد. جرقه این شورش ابتدا با حمله پلیس آمریکا به یک کافه در قدیمی ترین منطقه سیاه پوستان واقع شده بود و در آن جشنی برای استقبال از دو عضو سیاه پوست ارتش که به تازگی از جنگ ویتنام برگشته بودند، برگزار شده بود. پلیس در این حمله، بیش از 80 نفر را بازداشت کرد اما در بیرون از کافه با 200 نفر دیگر از سیاه پوستان روبرو شد.

شورش در دیترویت 5 روز به طول انجامید، گزارش های زیادی از بدرفتاری و خشونت نیروهای پلیس با معترضان منتشر شد. جورج ام.رامنی، فرماندار وقت ایالت میشیگان برای مقابله با شورش، سربازان گارد ملی را به دیترویت فرستاد. در نتیجه درگیری های خونینی که در این شورش رخ داد، 43 نفر کشته، 1189 فرد زخمی و بیش از دو هزار ساختمان نابود شدند.

ترور رهبر سیاه پوستان در ممفیس؛ 1968

کمتر کسی است که نام مارتین لوتر کینگ که با جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا گره خورده است را نشنیده باشد. این جنبش، در سال 1955 پس از بازداشت رزا پارکس، زن سیاهپوستی به راه افتاد که از روی صندلی مخصوص سفیدپوستان در اتوبوس شهری مونتگومری بلند نشده بود!

پس از این اتفاق، کینگ در سال 1957 سازمانی به نام کنفرانس رهبری مسیحی های جنوب را تشکیل داد. در مرام نامه این سازمان، پرهیز از خشونت را به عنوان یکی از مولفه های اصلی برای مقابله با نژادپرستی به کار گرفت.تعهد مارتین لوتر کینگ به عدم توسل به خشونت برای رسیدن به برابری، باعث شکل گیری اعتراضات آرامی شد که بر جامعه آمریکا تأثیر واقعی گذاشت و وی سهم بزرگی در موفقیت جنبش حقوق مدنی داشته باشد.

در آوریل 1968، کشیش جیمز لاوسون، کینگ را برای حمایت از اعتصاب کارگران به ممفیس دعوت کرد، پس از آنکه دو کارگر به طور تصادفی در هنگام کار کشته شده بودند، سایر کارگران کمپینی را به کنندگی از اتحادیه راه اندازی کرده بودند.

کینگ یک روز پس از سخنرانی اش با عنوان من در قله کوه بوده ام، در 4 آوریل 1968 ترور شد. پس از کشته شدن رهبر سیاه پوستان، در مناطق سیاه پوست نشین که بیش از 115 شهر در سراسر ایالات متحده را دربرمی گرفت، شاهد شورش هایی در شیکاگو، بالتیمور، و در واشینگتن دی سی و... بودیم. این حجم از اعتراضات در آمریکا تا بی سابقه بود و در آن درگیری ها، 46 نفر توسط نیروهای سرکوب گر به کام مرگ کشیده شدند.

لس آنجلس؛ 1992

سدر روزهای سرانجامی آوریل 1992، دادگاهی در آمریکا سه نفر از چهار مامور پلیس سفیدپوستی را که رادنی کینگ، راننده سیاه پوست آمریکایی را که پس از یک تعقیب و گریز به خاطر سرعت بیش از حد مورد ضرب و شتم قرار داده بودند، تبرئه کرد.

تبرئه این سه مامور باعث شروع اعتراضات گسترده آمریکایی ها شد. در این تظاهرات علاوه بر سیاهپوستان، آمریکایی های لاتین تبار هم حضور داشتند. معترضان آمریکایی بیش از 5000 ساختمان را به آتش کشیدند. در این اعتراضات بیش از 50 نفر کشته و بیش از دو هزار تن نیز زخمی شدند.

سینسیناتی؛ 2001

اعتراضات در سینسیناتی پس از آن شروع شد که یک شهروند سیاه پوست آفریقایی-آمریکایی 19 ساله به نام تیموتی توماس توسط یک پلیس آمریکایی با شلیک گلوله کشته شد. توماس در حال فرار از دست پلیسی بود که به دنبال دستگیری او بود. از جمله اتهامات او رانندگی بدون گواهینامه و نبستن کمربند ایمنی بود.

پس از این حادثه، تنش بین سیاه پوستان و پلیس آمریکا که از چند سال گذشته در سینسیناتی تشدید شده بود حالت انفجاری به خود گرفت و سینسیناتی به مدت چهار شب در آتش و خشم، تخریب اموال عمومی و غارت مغازه ها غرق شد تا اینکه بعد از اعمال مقررات منع رفت و آمد این ناآرامی ها تنها با 70 زخمی سرانجام یافت.

فرگوسن؛ 2014

آگوست 2014 پلیس آمریکا، مایکل براون شهروند سیاهپوست آمریکایی را با شلیک گلوله به قتل رساند. سیاه پوستان فرگوسن اعتراضات خیابانی مسالمت آمیزی را با شعار دست ها بالا، تیراندازی نکنید! برگزار کردند. ادامه این تظاهرات به درگیری و خشونت با پلیس کشیده شد.

دومین موج اعتراضات هنگامی شروع شد که پلیس آمریکا بی گناه شناخته شد. ساکنان حدود 120 شهر در 38 ایالت آمریکا در اعتراض به این حکم، وارد خیابان ها شدند. در مجموع، بیش از 200 تظاهرات در اعتراض به قتل شهروند سیاه پوست برگزار شد که در جریان آنها حدود 200 نفر بازداشت شدند.

بالتیمور؛ 2015

تظاهرات گسترده در شهر بالتیمور ایالت مریلند در روز تشییع جنازه فردی گری، جوان 25 ساله آفریقایی تبار رخ داد. این جوان سیاهپوست در جریان بازداشت توسط پلیس آمریکا زخمی و از ناحیه ستون فقرات دچار شکستگی شد و به کما رفت که پس از یک هفته جان خود را از دست داد. تظاهرات سیاه پوستان به آشوب تبدیل شد. در این تظاهرات حدود 20 پلیس آمریکایی زخمی شدند، 150 خودرو به آتش کشیده و بیش از 250 نفر بازداشت شدند.

مطلب آخر

RACISM یا همان نژادپرستی در ایالات متحده آمریکا مسئله ای ساختاری است و حتی در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما هم ما با کاهش تبعیض نژادی روبرو نشدیم! نظام آموزشی، بهداشتی، قضایی، سرویس های امنیتی و نهادهای اجرایی به صورت ساختاری با پیش فرض ذهنی نژادپرست هستند و به برتری نژاد آنگلوساکسونی معتقدند. کوکلاکس کلان نماد آمریکای امروز است و دونالد ترامپ نیز رهبری این ساختار نژادپرستی را برعهده دارد.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران